Galego
English
Castellano
Français
Deutsch
Portugués
Italiano
Plaza del Portal s/n Sobrado (A Coruña)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
O Mosteiro cisterciense de Santa María de Sobrado, Patrimonio da Humanidade desde 2015
O Mosteiro ten as súas orixes no século X como cenobio familiar e dúplice pertencente á familia do Conde Hermenegildo, e formado por dúas comunidades, unha masculina e outra feminina, baixo a advocación do Divino Salvador. Como Mosteiro Cisterciense, baixo a advocación de Santa María, comeza o 14 de Febreiro de 1142, ao facer doazón do cenobio o Conde Fernando Pérez de Traba e a súa sobriña Urraca, ao Abad Pedro e aos monxes vindos de Claraval. Datas importantes balizan a súa historia: 1147 o Papa Eugenio III confirma a súa fundación; 1498 únese á Congregación Reformada do Cister; 1600-1700 anos de ampliación e grandes reformas do Mosteiro; 1834 por unha Real Orde suprimiuse o Cenobio que trouxo consigo o abandono e case a destrución do Mosteiro; 1954 é o ano de comezo da restauración e 1966 a volta ao cenobio dunha pequena comunidade cisterciense procedente da Abadía de Viaceli ( COBRECES - Cantabria).
Que hai que ver:
1. Fachada principal. Obra de Pedro de Monteagudo, 1676. Sobre o van rectangular da porta, hornacina con imaxe da Asunción. Frontón partido. Dous pares de columnas enmarcan o corpo central e apoian ao entablamiento, do que sobresaen as volutas que sosteñen todo o corpo superior. Escudo flanqueado por dúas columnas e frontón e as insignias imperiais. Un calvario remata este corpo. A torre da dereita foi abatida por un raio e reconstruída en 1972.
2. Claustro dos peregrinos. Totalmente destruído, excepto dous arcos e reconstruído en 1972. Ao redor del situábanse as cortes antigas. As columnas inferiores son de orde dórico, e as superiores de orde jónico; levantáronse de 1625 a 1635. Na súa á esquerda, a escaleira principal, tamén denominada "a maristela", pola Virxe que a preside. Dá acceso ás dependencias privadas do Mosteiro, que non están incluídas nesta visita turística.
3. Claustro dos medallóns. De planta rectangular, totalmente abovedado. Destacan os catro ángulos exteriores coa súa decoración alegórica e os trinta e seis medallones sobre cada ventá, con bustos representando a santos, personaxes bíblicos, monxes, reis, nobres, etc. Construído entre 1741 e 1744, sobre outro románico do s. XII.
4.Cociña. Arcos de medio punto e sete compartimentos, de bóveda ojival con arestas reforzadas e rosetones nos seus centros. Catro sólidas columnas, das que pendían as cadeas colgando sobre a lareira, sustentan a campá e a cheminea.
5. Sala Capitular. Só quedaba en pé, antes da restauración, un feixe de columnas da portada. Reconstruída en 1965 conforme exactamente co seu primitivo estado de s. XII con bóvedas de aresta e resaltes a modo de nervios. Sobresae por esbeltez e pureza do conxunto.
6. Igrexa. Á magnificencia impresionante da súa fachada corresponde a súa non menor grandiosidade interior, tanto polas súas proporcións, como polo traballado das súas pedras. Obra do mesmo Pedro de Monteagudo, cara a 1680. Planta de cruz latina, con tres naves. Lonxitude, 60 m. Altura da cúpula, 35 m. Ao fondo da nave central, o coro alto con bóvedas de construción plana. Unha cornixa de máis dun metro de ancho percorre toda a Igrexa. Bóveda de medio canón. Arcos laterais ricamente traballados nos seus arranques igual que o friso da parte inferior da cornixa. Magnífica a cúpula con catro escudos encostados ás pechinas. En relevo, cruces de Ordes Militares.
7. Sancristía. Portada de puras liñas renacentistas. Túnel de entrada profusamente adornado con moi variada flora e fauna. Cúpula esférica, apoiada sobre catro trompas aveneradas. Nos catro ángulos, imaxes dos máximos doutores da Igrexa latina: S. Gregario, S. Ambrosio, S. Jerónimo e S. Agustín. No fondo entrada á capela, actualmente baleira, das reliquias.
8. Capela de San Xoán Bautista. É o máis antigo que se conserva do mosteiro. Coma se fose a reliquia máis representativa do románico tipicamente cisterciense pola sobria parquedad dos seus elementos decorativos máis rústicos. Quizais se trate dunha capela lateral da Iglesia románica do Sobrado xa cisterciense.
9. Capela do Rosario. Atribúese a Domingo de Andrade. Terminada en 1673. Magnífica a portada, enmarcada por dous pares de columnas ornamentadas con capiteis conrintios sobre os que descansa un frontón rematado por un corpo superior con escudo labrado. Adán e Eva xunto á árbore do paraíso. O barroco é exuberante no arco de entrada, e o conxunto interior, coa súa cúpula é considerado como o barroco máis representativo de Galicia.
Hai unha parte do Mosteiro que non se visita, ben por estar reservada á comunidade, ou ben por carecer de interese artístico.
VIDA MONASTICA
O estilo de vida dos monxes do Cister é simple e austero, verdadeiramente pobre e penitente na "alegría do Espírito Santo". Por medio da acollida e a hospitalidade,a Comunidade pode compartir os froitos da súa contemplación e traballo. Tratamos de conseguir esta procura de Deus baixo unha regra, a de S. Benito, e un Abad nunha comunidade de Caridade, dunha maneira responsable, na que nos comprometemos polo voto de estabilidade. A Comunidade vive nun clima de silencio e separación do mundo que favorece e expresa a súa apertura a Deus na contemplación, a exemplo de María, que "consideraba todas as cousas e meditábaas no seu corazón"
Esta sinxeleza e austeridade de vida materialízanse, tamén, no estilo arquitectónico dos monumentos cistercienses destacando a simplicidade de lineas e decoración.
Horarios de visita: Luns a sábado de 10 a 13:15 h e de 16:30 a 19 h.
Domingos e festivos de 12 a 13:15 h e de 16:30 a 19 h. Teléfono 981787509 Teléfono Hospedería 650246958 Web http://www.monasteriodesobrado.org
Plano:
1. Fachada. 2. Claustro de peregrinos escaleira principal, século XVII. 3. Claustro dos medallóns, século XVII. 4. Cociña antiga, século XIII. 5. Sala Capitular, século XII. 6. Iglesia Maior, século XVII. 7. Sancristía, século XVI 8. Capela de San Juan Bautista, século XII. 9. Capela do Rosario, século XVII.
