Musica

Monumento a Pascual Veiga

Enderezo do Himno Galego

Pascual Veiga

No agasallo á polífácetica personalidade de Don Jaime, -sacerdote, músico, matemático e sobre todo home de ben- Texto en turismo España: Esta Plaza ubicada en la zona del Conjunto de Alcántara lleva el nombre del sacerdote Don Jaime Cabot Bujosa, quien también fuera un virtuoso organista de La Catedral, un hombre muy delgado, fuerte de espíritu, mente brillante y de una calidad humana para con su prójimo realmente fuera de lo común. Dicen quienes lo conocieron que caminaba por las calles de Mondoñedo cubierto con su negra sotana flotando alrededor de su cuerpo, visitando a enfermos y necesitados con la misma dedicación y entrega con la que enseñaba matemática a sus alumnos en el colegio. Afable, afectuoso y dedicado fue para los mondonieses un Santo imposible de olvidar porque dedico hasta su último aliento, el 5 de julio de 2005, al servicio de los demás. Realmente un muy merecido recordatorio. También encontramos aquí un busto en bronce del compositor y director Pascual Veiga (1842-1906), compositor del Himno Gallego, como un homenaje en el Primer Centenario de su interpretación el 20 de diciembre de 1907.

Concello, Comarca ou Provincia

Cemiterio Vello

Galego

English

Castellano

Français

Deutsch

Portugués

Italiano

Julia Pardo 27740 Mondoñedo (Lugo)

Tumba de Álvaro Cunqueiro: "Eiquí xaz alguén que coa súa obra fixo que Galicia durase mil primaveras máis"

Álvaro Cunqueiro

Cemiterio vello de Mondoñedo

O Antigo Cemiterio de Mondoñedo

Manuel Leiras Pulpeiro. Poeta, médico, lexicógrafo, etnógrafo, político progresista e republicano, patriota, masón, filántropo, humanista, foi coñecido como o “médico dos pobres”

2 fotos: No Cemiterio Vello, na parte civil, pola súa condición de masón Tumba de Manuel Leiras Pulpeiro. Poema de Leiras Pulpeiro a carón da súa tumba da súa autoría (ver texto a continuación Se cando me fine…).

http://academia.gal/figuras-homenaxeadas/-/journal_content/56_INSTANCE_8klA/10157/27947

http://cadernodeantonioreigosa.eu/2015/10/dietario-de-mondonedo-25-de-outubro-de-1854/ poema musicado.

dous poemas:

Se cando me fine, as campás…

Se cando me fine, as campás
do meu lugar non me choran;
se, onde os meus, achegadiña
non abren logo, a miña cova,
e enriba dela non poñen
roseiras de rosas roxas,
ben roxas, como as que eu coido
con amor na miña horta;
que non me chamen para o ceo,
que non vou, non sendo á forza,
sen botarme antes, de noite,
pola aldea de riola,
ata que comigo pegue
quen me requira e me ouza
e faga tanguer as campás;
e que, onde quero, me poñan,
e, despois ao pé meu teña
roseiras de rosas roxas.

 

Cantares Gallegos

Versos 1-44.

Todos me dicen que espío,

Que logo me leva o aire;

Y-a culpa tenma un nubeiro

Que se me puxo por diante.

 

Con me casar como quixen,

E tel-o ceio n-a casa,

N'hay noite que non me acorde

D'as noites de muiñada.

 

¡Dios che pague a tua esmola,

Cariña de repinaldo!

Non che coidei que tiveses

Corazonciño tan brando.

 

Anque che son d'a Montaña,

Andoche ben limpa e fresca;

Que, anque che son d'a Montaña,

Non che son d'as carrachentas.

 

Non se acanea unha folla;

Todo esta noite está calmo;

¡Ai, quén poidera decire,

Co-a mau n-o peito, outro tanto!

 

¡Quén fora reichiño ruibo

Pra cantar n'a tua figueira,

Pra non salir do teu horto,

Y-aniñar n-a tua silveira!

 

Como te ves con camisa,

Xa coidas qu'eres grandeza;

Non sal o toxo de toxo

Por froleado que esteña.

 

Non quero a vida d'a vila,

Anque folgada m'a dean;

Quero ir e vir pol-os pousos

O sol y ô aire n-a aldea.

 

Váite, barruzo, que veño

Co-a miña mantela nova;

Váite, barruzo, d'a festa,

Que quero dar catro voltas,

 

Queren que queira un toupizo,

Con cara e corpo de cepo;

Y-eu busco moza galana,

E de corpiño bringuelo.

 

Mentras n'apadrel-o neno,

Farruco, non che perdono;

Non che perdono ¡así morras!

Xa que dixeche qu'é d'outro.

 

[...]

 

Tumba de Leiras Pulpeiro

Poema de Leiras Pulpeiro

En Memoria dos veciños asasinados en Ribadeo. Unha foto placa homenaxe no cementerio vello de Mondoñedo a sete veciños de Ribadeo e Viveiro que foron represaliados en 1936.

http://www.blogoteca.com/doural/index.php?cod=88922

Panteón de Pascual Veiga

Pascual Veiga

A carón da tumba do seu amigo Leiras Pulpeiro está a tumba do político republicano federal, xastre, industrial e alcalde de Mondoñedo, represaliado polas ditaduras de Primo de Rivera e Franco, Cándido Carreiras. Coincidindo co 75º aniversario do seu pasamento vén de facérselle unha homenaxe e facerlle un monumento, respectuoso co espazo e sen restarlle protagonismo ao dedicado a M. Leiras. O monumento consta dunha lápida de mármore na que van inscritos os seus datos e unha cita: “Leiras, Leiriñas! Chegou a nosa!”, en referencia á chegada da república. Sobre este soporte vai unha póla vexetal fundida en bronce, que simboliza o paso do tempo e a memoria.
Concello, Comarca ou Provincia